Ανακοίνωση
Νο 10 / Αθήνα 02.11.2016
Η
υπονόμευση του ασφαλιστικού και η ανάγκη
χάραξης νέας στρατηγικής
Συναδέλφισσες
/ συνάδελφοι,
1. Το
βασικό ψήφισμα της Γ.Σ. της 28.7.2016 για το
ασφαλιστικό, υιοθέτησε την τραγική
αντίφαση ότι “η
ισχύς (εννοεί
του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ)
επιβεβαιώθηκε με τον ν.3371/2005, με το
ν.3455/2006, με το ν.3863/2010”.
Με άλλα λόγια, υποστηρίζει ότι οι
αντιασφαλιστικοί [1]
νόμοι, που ψηφίστηκαν για να καταργήσουν
το ΤΕΑΠΕΤΕ και να υπονομεύσουν τα
ασφαλιστικά μας δικαιώματα, επιβεβαιώνουν
την ισχύ του καταστατικού του! Η τραγική
αυτή αντίφαση, που αποτελεί πρόταση της
ΚΙΣΥΕΤ [2],
για την επίλυση υποτίθεται του
ασφαλιστικού, υιοθετήθηκε με συντριπτική
πλειοψηφία από τη Γ.Σ. και το ερώτημα
που προκύπτει αβίαστα είναι: Μπορεί
αλήθεια, η αντιμετώπιση της επίθεσης
στα ασφαλιστικά δικαιώματά μας και ο
αγώνας για τη διασφάλιση των προϋποθέσεων
του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ, να
στηριχθούν στην αποδοχή και την υιοθέτηση
των αντιασφαλιστικών νόμων;
Στο βασικό εργαλείο δηλαδή, που
επιστρατεύθηκε ακριβώς για την κατάργησή
τους;
2.α. Στις
25.10.1948, δημιουργήθηκε το ΤΕΑΠΕΤΕ, σύμφωνα
με την ισχύουσα εργατική και ασφαλιστική
νομοθεσία, με Συλλογική Σύμβαση Εργασίας
μεταξύ Εμπορικής Τράπεζας και Συλλόγου
Εργαζομένων, ως φορέας ιδιωτικής
επικουρικής ασφάλισης (ν.π.ι.δ.), και
υιοθέτησε στην πορεία την προ
συνταξιοδότηση
των ασφαλισμένων του. Με την προϋπόθεση
δηλαδή της συμπλήρωσης των προβλεπόμενων
προϋποθέσεων του καταστατικού του, το
ΤΕΑΠΕΤΕ χορηγεί, εκτός από την επικουρική
σύνταξη και το ποσό της αναλογούσας
κύριας σύνταξης, μέχρι τη συμπλήρωση
του ορίου ηλικίας ένταξης στον κύριο
φορέα ασφάλισης, το ΙΚΑ.
2.β. Ο
ν.3371/2005,
με τη συμβολή του άρθρου 26 του ν.3455/2006,
κατάργησε
το ΤΕΑΠΕΤΕ, επέβαλε
τον αυθαίρετο διαχωρισμό
και την άνιση μεταχείριση των ασφαλισμένων
και συνταξιούχων του,
με την υποχρεωτική ένταξή τους σε
διαφορετικούς ασφαλιστικούς φορείς
(ΕΤΕΑΜ – ΕΤΑΤ) και την αναδρομική
κατάργηση
των ασφαλιστικών δικαιωμάτων όσων
προσλήφθηκαν μετά την 1.1.93, ενώ υπάγονταν
στους ίδιους ακριβώς όρους και προϋποθέσεις
συνταξιοδότησης του ταμείου.
Ταυτόχρονα,
ίδρυσε
το ΕΤΑΤ,
ένα θνησιγενή από τη δημιουργία του
φορέα διεκπεραίωσης και διαχείρισης
(άρθρο 62, παρ.6), σύνδεσης και διαμεσολάβησης
(άρθρο 64), χωρίς ασφαλισμένους, χωρίς
εισφορές και “χωρίς
την αναγκαία μεταβίβαση στο νέο Ταμείο
περιουσιακών στοιχείων και σχέσεων”
[3],
με σκοπό, μεταξύ
άλλων, την “καταβολή
των ποσών που αντιστοιχούν σε συστήματα
προ συνταξιοδότησης
που χορηγούνται στους μέχρι 31.12.1992
ασφαλισμένους σύμφωνα με τους όρους
και τις προϋποθέσεις των οικείων
καταστατικών ... επικουρικής ασφάλισης
του προσωπικού των πιστωτικών ιδρυμάτων
έως της συμπληρώσεως των αντίστοιχων
προϋποθέσεων του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ και ΕΤΕΑΜ”
(άρθρο 61, παρ.β), υιοθετώντας
το προ συνταξιοδοτικό καθεστώς του
καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ.
2.γ.i Σε
συνέχεια της ανακατανομής των ασφαλιστικών
εισφορών του ν.1902/1992, σε βάρος των
εργαζομένων και υπέρ του εργοδότη [4],
ο
ν.3371/2005
διέρρηξε
τη σχέση εισφορών / προϋποθέσεων / παροχών
του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ, που
συμφωνήθηκε ως απαραίτητη προϋπόθεση
διασφάλισης της βιωσιμότητας του
ταμείου. Απάλλαξε
τις τράπεζες από τις συμβατικές
υποχρεώσεις τους,
οι οποίες περιορίστηκαν στην καταβολή
εισφοράς, που “καθορίζεται
με νόμο μετά εκπόνηση ειδικής
οικονομικής μελέτης”
(άρθρο
63, παρ. α),
αντί
για την εκπόνηση αναλογιστικής μελέτης,
όπως προβλέπουν η διεθνής και η εθνική
νομοθεσία [5],
υποεκτιμώντας
έτσι τις εισφορές των τραπεζών.
Σε συνδυασμό δε με την αυθαίρετη και
αυταρχική κατάργηση
του άρθρου 5 του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ,
η επιλογή αυτή μείωσε
δραστικά τις εργοδοτικές εισφορές και
τα έσοδα του ταμείου, ανατρέποντας τους
βασικούς όρους και τις προϋποθέσεις
διασφάλισης της απρόσκοπτης λειτουργίας
και της βιωσιμότητάς του.
2.γ.ii Η
παραβίαση
των όρων
του Πληροφοριακού
Δελτίου Προαιρετικής Δημόσιας Πρότασης
της Credit Agricole (Ιούνιος 2006), με την αποχώρηση
πολλαπλάσιων υπαλλήλων από το προβλεπόμενο
πρόγραμμα εθελούσιας εξόδου [6],
αλλά και
η συνέχιση του προγράμματος αποχώρησης
με αμείωτο ρυθμό
[7],
στα πλαίσια της λειτουργικής αναδιάρθρωσης
της τράπεζας, χωρίς
καταβολή του προβλεπόμενου σχετικού
κόστους
(άρθρο
10, παρ. 6, ν.3620/2007),
επιβάρυναν
το ΕΤΑΤ
και τον προϋπολογισμό του δημοσίου,
προς
όφελος της νέας ιδιοκτησίας,
της ιδιωτικοποιημένης πλέον Εμπορικής
Τράπεζας.
2.γ.iii Η
σταδιακή αύξηση
του ορίου ηλικίας ένταξης στον κύριο
ασφαλιστικό φορέα
(από το 58ο έτος στο 62ο αρχικά και στο 67ο
στη συνέχεια) [8]
και
η μείωση
των αποθεματικών του ΕΤΑΤ
εξαιτίας του PSI, υπονόμευσαν
παραπέρα τη βιωσιμότητα του ταμείου,
δημιουργώντας προϋποθέσεις οικονομικής
κατάρρευσης, με αποτέλεσμα την αδυναμία
του να ανταποκριθεί πλέον στην ομαλή
κάλυψη των προβλεπόμενων υποχρεώσεών
του.
Παρά το γεγονός ότι “Με
την ίδρυση του ΕΤΑΤ ως ν.π.δ.δ. η πρόσθετη
επικουρική σύνταξη του προσωπικού των
Πιστωτικών Ιδρυμάτων τίθεται
ουσιαστικά υπό την μέριμνα του Κράτους,
όπως επιτάσσει το άρθρο 22 παρ. 5 του
Συντάγματος”,
που ανέλαβε να καλύψει τις
συντάξεις
στα πλαίσια της “μεταρρύθμισης
του ασφαλιστικού συστήματος για την
εξασφάλιση της βιωσιμότητας των φορέων
ασφάλισης και της επάρκειας των
καταβαλλόμενων συντάξεων”.
[9]
2.δ. Ο
ν.4387/2016 συνέχισε τη γνωστή διαχρονικά
νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική,
που αντιμετωπίζει το ασφαλιστικό ως
λογιστικό πρόβλημα και όχι ως πρόβλημα
υποχρεώσεων και δικαιωμάτων. Η
κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ – Οικολόγων,
υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο, ανέλαβε
την
υποχρέωση της
μείωσης της ασφαλιστικής δαπάνης,
κατάργησε
θεμελιωμένα ασφαλιστικά δικαιώματα
και αντιμετώπισε
αυθαίρετα,
σε αντίθεση ακόμη και με το ν.3371/2005, τους
προ συνταξιούχους ως μη συνταξιούχους.
Παρά
το γεγονός ότι οι προ συνταξιούχοι
πληρούν αντίστοιχες προϋποθέσεις
συνταξιοδότησης με τους υπόλοιπους
συνταξιούχους, στα πλαίσια της ισχύουσας
ασφαλιστικής νομοθεσίας, έχοντας
καταβάλλει μάλιστα πολύ μεγαλύτερες
ασφαλιστικές εισφορές, ο
ν.4387/2016 τους αντιμετωπίζει με ιδιαίτερα
δυσμενή τρόπο,
τείνοντας
να μετατρέψει σταδιακά τις συντάξιμες
αποδοχές τους σε επίδομα πρόνοιας.
Με τις επιπρόσθετες περικοπές, επιπλέον
όσων έγιναν με τις προηγούμενες
μνημονιακές ρυθμίσεις, εξαιτίας του
αυθαίρετου επανυπολογισμού που προβλέπει
η ένταξή μας στον ΕΦΚΑ, οι
συνολικές μειώσεις έφτασαν πλέον
αθροιστικά σε ποσοστά που απαξιώνουν
τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα και
ανατρέπουν κάθε έννοια αναλογικότητας
και ανταποδοτικότητας,
σε αντίθεση ακόμη και με το μνημονιακό
ν.4336/2015, που προβλέπει “παραμετρικές
βελτιώσεις για την καθιέρωση στενότερης
σύνδεσης μεταξύ εισφορών και παροχών”.
[10]
3.α. Στο
όνομα λοιπόν της εξασφάλισης “της
βιωσιμότητας των φορέων ασφάλισης και
της επάρκειας των καταβαλλομένων
συντάξεων”,
διαλύθηκε
το ΤΕΑΠΕΤΕ,
απαλλάχθηκαν
οι τράπεζες
από τις συμβατικές τους υποχρεώσεις,
τις οποίες ανέλαβε
το δημόσιο
ως μη όφειλε, υπονομεύθηκε
και κατέρρευσε το ΕΤΑΤ,
που αδυνατεί πλέον να ανταποκριθεί στο
σκοπό δημιουργίας του και στην κάλυψη
των υποχρεώσεών του προς τους προ
συνταξιούχους και δημιουργήθηκε
ο ΕΦΚΑ,
ως νέος ενιαίος ασφαλιστικός φορέας.
Τα
παραπάνω, δεν αποτελούν τυχαία εξέλιξη,
αλλά στρατηγική επιλογή της
παγκοσμιοποιημένης νεοφιλελεύθερης
καπιταλιστικής επίθεσης, που έχει στόχο
να αυξήσει την κερδοφορία του κεφαλαίου,
μέσω της μείωσης του λειτουργικού -
εργασιακού κόστους των επιχειρήσεων
και της μεταφοράς του σε βάρος του κόσμου
της εργασίας (εργαζομένων - ανέργων –
συνταξιούχων) και του κρατικού
προϋπολογισμού, να απορυθμίσει τις
εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά
δικαιώματα, να υπονομεύσει τα δημόσια
συστήματα κοινωνικής ασφάλισης και να
ενισχύσει την κερδοφορία του τομέα της
ιδιωτικής ασφάλισης. Η
επίθεση στο ΤΕΑΠΕΤΕ και στα ασφαλιστικά
μας δικαιώματα, είχε στόχο την απαλλαγή
της Εμπορικής Τράπεζας από τις συμβατικές
υποχρεώσεις της και την ολοκλήρωση της
ιδιωτικοποίησής της,
χωρίς βάρη πλέον για το νέο ιδιώτη
ιδιοκτήτη, δηλαδή την Credit Agricole.
3.β. Η
διαχρονική επιλογή της διαδοχικής
αλλαγής ασφαλιστικού φορέα
(ΤΕΑΠΕΤΕ / ΕΤΑΤ / ΕΦΚΑ), στο όνομα δήθεν
της διασφάλισης της βιωσιμότητάς τους,
χρησιμοποιήθηκε
ακριβώς για την υπονόμευση και όχι για
τη διασφάλιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων
μας.
Επιλογή που ενίσχυσε και η τακτική του
συνδικαλιστικού κινήματος, να διεκδικήσει
τη διατήρηση των φορέων (ΤΕΑΠΕΤΕ και
τώρα ΕΤΑΤ), αντί να εστιάσει στη διασφάλιση
των καταστατικά προβλεπόμενων ασφαλιστικών
δικαιωμάτων μας, σύμφωνα με την ισχύουσα
ασφαλιστική νομοθεσία και νομολογία.
Επιμένουμε στην αμυντική διεκδίκηση
της διατήρησης των υπό κατάργηση
ασφαλιστικών φορέων, αντί να διεκδικούμε
επιθετικά την αναγνώριση, τη διασφάλιση
και την τήρηση των όρων και των προϋποθέσεων
που προβλέπει το καταστατικό του ΤΕΑΠΕΤΕ,
από τον εκάστοτε νέο φορέα ένταξής μας.
Το
ίδιο λάθος, τηρουμένων των αναλογιών,
επαναλαμβάνουν η πρόταση της ΚΙΣΥΕΤ
και η απόφαση της Γ.Σ., που την υιοθέτησε
στις 28.7.2016. Με επιχείρημα τη διασφάλιση
των υποτιθέμενων “ειδικών
ασφαλιστικών παροχών”,
όπως λανθασμένα χαρακτηρίζει τις
προϋποθέσεις
συνταξιοδότησης που προβλέπει το
καταστατικό του ΤΕΑΠΕΤΕ στα πλαίσια
της ισχύουσας νομοθεσίας,
διεκδικεί ουσιαστικά τη διατήρηση του
χρεοκοπημένου ΕΤΑΤ και υπόσχεται την
πλήρη επαναφορά των αρχικών μας συντάξεων!
4.α. Σε
τι ακριβώς αποσκοπεί όμως το αίτημα
προς την κυβέρνηση “να
ανακαλέσει τους όρους ένταξης του ΕΤΑΤ
στο ΕΦΚΑ ... και να δοθεί παράταση
λειτουργίας του ΕΤΑΤ μέχρι 31 Δεκεμβρίου
2018”, προτείνοντας
τη “μετάπτωση”
των
προ συνταξιούχων του ΕΤΕΑ (ΕΤΕΑΜ) στο
ΕΤΑΤ και υιοθετώντας
στο ακέραιο ότι δεν είμαστε συνταξιούχοι,
βασικό επιχείρημα της ιδιαίτερα αρνητικής
μεταχείρισης που μας επιφύλαξε ο
ν.4387/2016, που υπονομεύει ριζικά τα
ασφαλιστικά μας δικαιώματα;
Αποτελεί
πράγματι λύση η παράταση της λειτουργίας
του χρεοκοπημένου ΕΤΑΤ, που ιδρύθηκε
για να διαλύσει το ΤΕΑΠΕΤΕ και να
υπονομεύσει το καταστατικό του;
Αντιμετωπίζεται πράγματι το πρόβλημα
βιωσιμότητάς του με το απλοϊκό επιχείρημα
της επικείμενης καταβολής της τελευταίας
δόσης της εισφοράς της Τράπεζας; Και τι
ακριβώς θα συμβεί όταν, πολύ σύντομα,
το ΕΤΑΤ θα είναι σε πλήρη αδυναμία να
καλύψει τις υποχρεώσεις του; Πως ακριβώς
“θα
αντιμετωπιστούν οι δραματικές περικοπές
που επιφέρει ο πρόσφατα ψηφισθείς νόμος
Κατρούγκαλου στα Ειδικά Ασφαλιστικά
Δικαιώματά μας, όπως απορρέουν από το
ισχύον καταστατικό του ΤΕΑΠΕΤΕ”
[11]
με τη συγκεκριμένη πρόταση;
Μήπως
τελικά, ο ισχυρισμός ότι “αυτή
την παροχή που παίρνουμε ... τύπου
ιδιωτικού ασφαλιστηρίου και δεν έχει
καμιά σχέση με το ασφαλιστικό σύστημα
της χώρας"
υποκρύπτει τη διεκδίκηση επαναφοράς
της προγενέστερης νομικής μορφής
(ν.π.ι.δ.) του ΤΕΑΠΕΤΕ και την απόρριψη
του δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής
ασφάλισης (κύριας και επικουρικής), όπως
ακριβώς διεκδικεί ο Σύλλογος Προσωπικού
Alpha
Bank, γνωστός για τις εργοδοτικές του
θέσεις, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις
καταστρεπτικές συνέπειες που μπορεί
να συνεπάγεται κάτι
τέτοιο για
τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα;
4.β. Οφείλουμε
να ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι η πρόταση
“να
δρομολογηθεί η αναθεώρηση των οικονομικών
μελετών ένταξης των ταμείων στο ΕΤΑΤ”
δεν
αποτελεί ουσιαστική λύση στα σημερινά
άμεσα και πιεστικά προβλήματά μας.
Μια αξιόπιστη αναλογιστική μελέτη, θα
επιβεβαιώσει ουσιαστικά αυτό που ήδη
γνωρίζουμε, δηλαδή την υποεκτίμηση των
υποχρεώσεων των τραπεζών, που είχε ως
αποτέλεσμα την υπονόμευση των ασφαλιστικών
μας δικαιωμάτων, με ευθύνη των
νεοφιλελεύθερων κυβερνητικών επιλογών,
που νομότυπα (αλλά όχι απαραίτητα και
νόμιμα) απάλλαξαν την Alpha
Bank από
τις διαχρονικές συμβατικές υποχρεώσεις
της,
ως
καθολικής διαδόχου Εμπορικής – Credit
Agricole. Η
αναλογιστική μελέτη δε θα πρέπει να
αντιμετωπίζεται ως σανίδα σωτηρίας,
που θα μας οδηγήσει δήθεν σε μια όαση
εν μέσω αλλεπάλληλων μνημονίων, αλλά
ως ένα σημαντικό εργαλείο που μπορεί
να ενισχύσει τα επιχειρήματά μας και
να συμβάλει θετικά στις διεκδικήσεις
μας, για καταβολή των οφειλομένων από
τις τράπεζες, που αφορούν το κόστος των
εθελούσιων αποχωρήσεων και τα ποσά από
τα οποία απαλλάχθηκαν σε βάρος μας.
5. Πιστεύει
αλήθεια κανείς ότι η αντιμετώπιση του
ασφαλιστικού θα είναι άμεση; Όσοι
υπόσχονται άμεση λύση του προβλήματος,
με αμφιλεγόμενες μάλιστα προτάσεις,
ψεύδονται συνειδητά, και εξυπηρετούν
προφανώς άλλες σκοπιμότητες.
Οι
εξελίξεις στο ασφαλιστικό,
που αφορούν πλέον το σύνολο του κόσμου
της εργασίας, δεν
αντιμετωπίζονται με ανέφικτες υποσχέσεις,
που αναπαράγουν πελατειακές νοοτροπίες
και δε λαμβάνουν υπόψη τους τη σύνθετη
κατάσταση που διαμόρφωσαν οι αλλεπάλληλες
κυβερνητικές παρεμβάσεις τόσων χρόνων.
Δεν αρκεί από μόνη της η απλή επιθυμία
για λύση του προβλήματος.
Βασικές
προϋποθέσεις για τη διερεύνηση μιας
αποτελεσματικής αντιμετώπισης των
αρνητικών εξελίξεων στο ασφαλιστικό,
αποτελούν η διάθεση συνεργασίας, η
σύγκλιση και η σύνθεση των προτάσεων,
ο προγραμματισμός και η αγωνιστική
δράση, με την επιλογή των κατάλληλων
διαδικασιών και των αντίστοιχων
υποστηρικτικών τους μέσων.
Δυστυχώς όμως, η πρόσφατη συλλογική
εμπειρία στο ΣΣΕΜ δε συνηγορεί, για την
ώρα, υπέρ αυτής της προοπτικής.
Είμαστε
όμως αποφασισμένοι να συνεχίσουμε
προς αυτή την κατεύθυνση, με
στόχο
την
καταγραφή, τη μελέτη, την προβολή και
τη
διεκδίκηση των αιτημάτων μας με όλα τα
πρόσφορα μέσα,
συνδικαλιστικά
– πολιτικά – νομικά / δικαστικά.
Με
σταθερό προσανατολισμό τη
διεύρυνση συμμετοχής των συναδέλφων,
την ενίσχυση των συλλογικών λειτουργιών,
της θεσμικής αξιοπιστίας, της
αποτελεσματικής λειτουργίας και της
αγωνιστικής δράσης του ΣΣΕΜ.
Με
την ενίσχυση των συμμαχιών και συνεργασιών
του Συλλόγου
με
τον ΕΝ.Α.Σ, τους Συλλόγους Συνταξιούχων,
την ΟΤΟΕ, την ΟΣΤΟΕ, την ΑΓΣΣΕ και τις
υπόλοιπες συνδικαλιστικές οργανώσεις.
6.α. Απαραίτητη
προϋπόθεση
επίλυσης του ασφαλιστικού, αποτελεί η
δημιουργία ενός αξιόπιστου, βιώσιμου,
καθολικού, υποχρεωτικού, δημόσιου
συστήματος κοινωνικής ασφάλισης
(σ.κ.α.),
το οποίο:
-
θα εγγυάται και θα διασφαλίζει το
δημόσιο χαρακτήρα της κύριας και της
επικουρικής ασφάλισης
-
θα αναγνωρίζει και θα τηρεί διαχρονικά,
συγκεκριμένες αρχές, υποχρεώσεις και
δικαιώματα
-
θα λαμβάνει υπόψη του τις αρχές της
αναλογικότητας και της ανταποδοτικότητας
-
θα εφαρμόζει τη σχετική διεθνή και
εθνική ασφαλιστική νομοθεσία και
νομολογία
-
θα μεταχειρίζεται ισότιμα όσους
υπόκεινται σε ίδιους όρους και προϋποθέσεις
ασφάλισης και συνταξιοδότησης
-
θα αποσυνδεθεί πλήρως από σκοπιμότητες
και ρόλους που δεν εμπίπτουν στο πεδίο
εφαρμογής του
-
θα αναγνωρίζει τα ασφαλιστικά δικαιώματα
προηγούμενων συμφωνιών και ρυθμίσεων,
που έγιναν στα πλαίσια της ισχύουσας
ασφαλιστικής νομοθεσίας
-
δεν θα επιβάλλει αναδρομικά δυσμενή
αλλαγή των όρων και προϋποθέσεων
συνταξιοδότησης και
-
δεν θα συγχέει την κοινωνική ασφάλιση
με την κοινωνική πρόνοια.
6.β. Για
την αποκατάσταση της άνισης μεταχείρισης
που μας επιφύλαξε ο ν.4387/2016, σχετικά με
τον τρόπο ένταξης των ασφαλισμένους
του ΤΕΑΠΕΤΕ στον Ε.Φ.Κ.Α.,
διεκδικούμε:
-
την αναγνώριση και την εφαρμογή των
όρων και προϋποθέσεων συνταξιοδότησης
του καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ, που
συμφωνήθηκαν και εφαρμόστηκαν στο
πλαίσιο της ισχύουσας ασφαλιστικής
νομοθεσίας
-
την αναγνώριση των ασφαλιστικών
δικαιωμάτων μας, που θεμελιώθηκαν με
την καταβολή αυξημένων ασφαλιστικών
εισφορών
-
την αναγνώριση του προ συνταξιοδοτικού
καθεστώτος του ΤΕΑΠΕΤΕ και την αντιμετώπιση
των προ συνταξιούχων ως συνταξιούχων
-
την αποκατάσταση της ισότιμης μεταχείρισης
όλων των ασφαλισμένων του ΤΕΑΠΕΤΕ, που
υπόκεινται στους ίδιους όρους και
προϋποθέσεις συνταξιοδότησης
-
την τήρηση της δέσμευσης της πολιτείας
για κάλυψη του κόστους των προβλεπόμενων
παροχών, αφού με ευθύνη της απάλλαξε
τις τράπεζες από τις σχετικές συμβατικές
υποχρεώσεις τους
-
την ανάκληση του επανυπολογισμού του
άρθρου 73Α του ν.4387/2016
-
την ένταξή μας στον Ε.Φ.Κ.Α. σύμφωνα με
τους όρους και τις προϋποθέσεις του
καταστατικού του ΤΕΑΠΕΤΕ, χωρίς υπονόμευση
των ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας, ώστε
να αποφευχθούν οι επιπλέον δυσβάσταχτες
μειώσεις, πέραν όσων επέβαλαν οι
προηγούμενες μνημονιακές ρυθμίσεις.
6.γ. Αναγκαία
συνθήκη για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας
και της ομαλής λειτουργίας του σ.κ.α.,
είναι, μεταξύ άλλων, η διασφάλιση των
προβλεπόμενων εσόδων του συστήματος
και η ριζική αντιμετώπιση της
εισφοροδιαφυγής. Στην κατεύθυνση αυτή
διεκδικούμε τον επαναπροσδιορισμό και
την είσπραξη των υποχρεώσεων των
τραπεζών, τις οποίες απάλλαξε ο ν.3371/2005
από τις συμβατικές υποχρεώσεις τους,
καθώς επίσης και τον προσδιορισμό και
την καταβολή που αφορά “το
κόστος της δαπάνης οποιασδήποτε
εθελουσίας εξόδου ή πρόωρης συνταξιοδότησης”
(ν.3620/2007, παρ.10, 6).
Σημειώσεις:
[1]
Βλέπε
ενδεικτικά: 1.
Τη γνωμοδότηση Η
επικουρική ασφάλιση των τραπεζοϋπαλλήλων.
Ζητήματα αντισυνταγματικότητας
(Ν.3371/2005),
Εκδόσεις Αντ. Ν. Σάκκουλα Αθήνα-Κομοτηνή
2006, Α. Καζάκος – Α. Μανιτάκης – Δ. Τραυλός
– Τζανετάτος, 2.
Υπόθεση
Αριθ. 2502
της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, 3.
Γραμματεία Ασφαλιστικού ΟΤΟΕ: α.
Ενημερωτικό Δελτίο 20.07.2010, ν.3863/10 Τι
περιέχει, Τι αλλάζει, β.
Επίδραση των αλλαγών του ν.3863/10 στους
τραπεζοϋπαλλήλους, Δεκέμβριος 2010 &
4.
http://www.easp.gr/images/files/ekdoseis/Asfalistiko_indd.pdf
[2]
“Το κεντρικό ζήτημα δράσης του συλλόγου
έπρεπε να ήταν μέχρι τώρα, αλλά και από
εδώ και πέρα ... η υπεράσπιση των Ειδικών
Ασφαλιστικών Δικαιωμάτων ... οι παροχές
προ συνταξιοδότησης ... και η συμπληρωματική
παροχή ... κατοχυρωμένα από το καταστατικό
του ΤΕΑΠΕΤΕ που
επιβεβαιώθηκε η ισχύς τους
με το ν.3371/2005 ... με το ν.3455/2006, με το
ν.3863/2010 ...”, Ανακοίνωση ΚΙΣΥΕΤ 28.07.2016.
[3]
ό.π.
[1].1, προλογικό σημείωμα, σελ. 7
[4]
Βλέπε
το φυλλάδιο: Ασφαλιστικό, Ενιαία
Αγωνιστική Συσπείρωση - προοπτική,
Μάρτιος 2004, σελ. 3
[5]
Για
την υποχρέωση κατάρτισης αναλογιστικών
μελετών βλέπε ό.π. [1].1, σελ. 21
[6]
Αντί για 250
(βλέπε
http://www.athex.gr/content/gr/Companies/ListedCo/Prospectus/InfoPress/CREDIT_NEW.pdf
κεφ. 2.17.3 (δ), σελ. 35), υπήρξαν τελικά 1.121
αποχωρήσεις (βλέπε εξέλιξη απασχολούμενου
προσωπικού, Ατομικές Οικονομικές
Καταστάσεις της Εμπορικής 31.12.2005 -
31.12.2008)
[7]
Μέχρι
την 31.12.2011 αποχώρησαν επιπλέον 1.390
άτομα (Ατομικές Οικονομικές Καταστάσεις
31.12.2009 – 31.12.2011)
[8]
Βλέπε
ν.3863/2010
& ν.4336/2016
[9]
ό.π.
[1].1, Αιτιολογική Έκθεση ν.3371/2005, σελ. 158
& 155 αντίστοιχα
[10]
Βλέπε ν.4336/2015, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ Γ.: ΣΥΜΦΩΝΙΑ
ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΩΝ
ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΩΝ, παράγραφος 2.5.1.ii.α
[11]
Βλέπε Ανακοίνωση ΚΙΣΥΕΤ 28.7.2016
